Naaimachinepech

Ik ben twee truien aan het maken, één voor Doris en één voor haar vriendinnetje, beiden van dezelfde stofjes maar gespiegeld in kleuren.
Vanmiddag ging ik de bandjes vastnaaien, leuke steek geselecteerd. Eerst met blauw en toen de andere trui met groen. Groene garen ingeregen en.... "verwijder opgehoopt garen onder de steekplaat". Huh? Ik heb niets gemerkt van ophopingen. Maar goed, de steekplaat los, niets te zien. Toch maar even een kwastje er doorheen gehaald, er zat wel een beetje stof. Steekplaat weer terug, spoeltje erin, stof onder het voetje, druk het pedaal in,"verwijder opgehoopt garen onder de steekplaat".
Ik heb alle handelingen nog een keer doorlopen met hetzelfde resultaat. Ik kon geen millimeter meer naaien.
Vanmiddag samen met Hendrik-Jan en Doris naar de dealer, Hendrik-Jan had de machine achterop de fiets.
Bij de dealer meteen gekeken en geprobeerd. Maar ook hij kon niets vinden.
De machine gaat nu naar het servicecenter, hopen dat ze daar weten hoe ze het op moeten lossen. Gelukkig heb ik nog garantie!

Mijn reservemachine

En gelukkig heb ik nóg een naaimachine. Dus ik kan gewoon verder met de truien.

De hoortoestellen zijn er!

Dinsdag 4 januari was het zover, Doris' hoortoestellen werden voor het eerst afgesteld bij het Audiologisch Centrum in Almere. We gaan nu een wenperiode in van een paar weken waarin ze iedere dag een stukje langer haar toestellen in moet houden. 1 Februari moeten we weer terugkomen en dan wordt er gekeken hoe het ging, of er problemen waren, wat de veranderingen zijn of juist niet. Ook zullen er dan wat testen worden gedaan en worden de apparaten opnieuw afgesteld.
Nu zijn ze heel zacht afgesteld, om de overgang zo soepel mogelijk te laten verlopen en het wennen makkelijker te maken.
Doris vond het allemaal heel spannend en ik ook moet ik toegeven.
Ik heb wat momenten gefilmd om zo een beeld te schetsen hoe het er aan toe gaat tijdens het afstellen.
Ook leuk om te zien hoe een 5 jarige meer interesse heeft in de doosjes dan in het technische verhaal. En geef haar eens ongelijk!
Ze was wel heel geïnteresseerd in de uitleg over de batterijtjes en kon ook zonder problemen een batterijtje plaatsen. Dat het hoortoestel met de Rode stip voor het Rechteroor is en die met de bLauwe voor het Linkeroor, dat zei haar niet zoveel, net als het afstellen met de computer.

Het slangetje van het rechter toestel was iets te lang maar dat was met de knip van een schaar opgelost. Daarna kwam het grote verbazen, Doris trommelde op de tafel en ritselde met een papiertje, ze had de grootste pret. "Hoort raar mama!" riep ze. Ze werd er spontaan druk van en kon geen genoeg krijgen van het rare geluiden maken.

Het is wel een drukke bedoening achter het oor

Thuis wordt er flink geoefend, door mij met het indoen van de toestellen en door haar met horen.
Gisteren liep ik door de kamer en ze ontdekte een nieuw geluid: "Mama, als je loopt hoor ik je broek!" Zo wordt iets heel gewoons toch heel bijzonder.

Sleetje rijden

De sneeuw is nu bijna verdwenen maar wat is de eerste week van de kerstvakantie goed geweest voor sneeuwpret! We hebben geen sneeuwpop of iglo gemaakt maar Doris is wel met de slee in de weer geweest. Het is nog de oude slee van Hendrik-Jan en we hebben hem 5 december meegekregen omdat hij bij mijn schoonouders toch werkloos in de schuur hangt.
En sinds het manifestatieveld achter ons huis is omgetoverd tot playground is er ook een "bult", gemaakt van afgegraven grond voor diezelfde playground. Vroeger hadden wij in Almelo net zo'n bult, die we liefkozend de PH-Bult noemden, naar de voetbalclub die de velden achter de bult had liggen.
De nieuwe bult is wat hoger en steiler dan de PH-Bult in mijn herinnering was.
We zijn heel wat keren wezen sleetje rijden, ik heb zelf ook nog een poging gewaagd, ging lekker snel!
Hendrik-Jan heeft er al eerder over geschreven, kijk maar. Ook met filmpje. Goed te zien dat de sneeuw daar nog erg vers is, het glijd een stuk minder snel!

Doordat er al heel wat gegleden was was de helling glad geworden. Lekker voor de afdaling maar het werd wel moeilijk om naar boven te klimmen. Het gebeurde dan ook regelmatig dat Doris onderweg naar boven uitgleed en samen met de slee naar beneden kwam schuiven.
Op de slee gezeten ging het heel wat sneller, ik moest regelmatig opzij springen om een aanstormende Doris te ontwijken.
Ook Babybor (zonder n....) moest mee en samen met Doris de heuvel af.

Heerlijk avondje

Ok, in ons geval een heerlijk middagje. Vlak voordat we naar Veenendaal vertrokken zagen we Sinterklaas en zijn Pieten aan de overkant van de gracht lopen, op bezoek bij de overburen.
We kwamen al glibberend aan en zagen voor de deur de slee van opa en oma staan. Die mochten we meenemen zodat we eindelijk kunnen sleeën als er weer sneeuw ligt. Aan de prut die er nu nog ligt is geen eer te behalen.

Toen de bel ging en we de deur opendeden was er niemand.  Maar wel zakken vol met pakjes. Doris heeft de galerij nog afgespeurd maar Piet was alweer op weg naar het volgende adres.

Het binnenbrengen van de pakjes

Doris mocht, als hulppiet, zorgen voor de verdeling van de pakjes. En dat heeft ze prima gedaan, ze had een goed tempo en iedereen kreeg de pakjes die voor hem/haar waren.

De stoombootsurprise is ook nog voor Doris!

Een gedicht van Sint voor Doris. Spannend hoor!

Wat zou er in zitten??

Het zwembad waar ze om gevraagd had. Dank U Sinterklaasje!

Natuurlijk wilde ze meteen met het zwembad spelen maar dat vonden we nu niet zo handig met een kamer vol mensen. 's Avonds hebben we het nog in elkaar gezet en heeft ze even droog kunnen oefenen.
De volgende ochtend hebben we water in het zwembad gedaan en kunnen de poppetjes echt van hun tropische zwemparadijs genieten. Eerlijk gezegd krijg ik het koud als ik er naar kijk, zeker met die sneeuw en kou buiten.

Lekker badderen.

Ze is de hele ochtend al lekker aan het spelen met dit waterfestijn. De Legodoos die Sinterklaas ook heeft laten bezorgen laten we nog maar even dichtzitten. Eén ding tegelijk.

Slechthorend

Doris heeft al een tijdje last met haar oren, ze hoort niet echt goed. Ze heeft nu twee keer oorbuisjes gehad en dat heeft een gunstig effect gehad op haar oorontstekingen, ze heeft minder last van vocht achter het trommelvlies. De verwachting was ook dat het gehoor dan weer goed zou zijn.
Maar we hadden nog steeds het idee dat ze het niet altijd even goed hoorde. Gisteren is daar de definitieve bevestiging op gekomen, na de zoveelste test bij het Audiologisch Diagnostisch Centrum. Ze heeft ook gehoorverlies vanuit het binnenoor, de trilhaartjes in het slakkenhuis werken niet zo goed als ze zouden moeten doen. Hier kan ze niet overheen groeien en ze zal altijd slechthorend blijven.
Ze krijgt hoorapparaten en tests in hoeverre ze een achterstand heeft opgelopen. Eventueel krijgen we ook ambulante hulp op school (rugzakje) zodat ze op haar eigen basisschool kan blijven. Dat ziet er tot nu toe wel gunstig uit, gelukkig wel anders zou ze iedere dag naar Amsterdam moeten om naar school te gaan.
Het gekke is dat we het eigenlijk wel verwacht hadden maar als het zo wordt bevestigd en hardop uitgesproken komt het toch als een klap. Vooral gisteren was ik er heel verdrietig van, mistte toen mijn moeder ook heel erg omdat dit niet meer met haar kan delen.
Vandaag zie ik het wel weer wat zonniger in maar er gaan nu wel veel dingen op zijn plek vallen, zoals het door alles heen slapen. Je kan een kanon naast haar bed af laten gaan maar ze slaapt dan rustig door.
En vanmorgen was ik er nog even bij toen alle kleuters en groep 3 in de middenruimte zaten voor het Sinterklaasverhaal. Ik zag duidelijk dat een groot deel langs haar heen gaat en eerlijk gezegd breekt dan wel je hart een beetje... Gelukkig heeft ze een juf die het allemaal goed opvangt en we zitten in het goede traject dus hopelijk gaat ze het nieuwe jaar beter horend in.

Taekwondo

Nadat ze een hele tijd gevraagd had of ze bij meester Mo (conciërge van de Waterlandschool) mocht gaan vechten was vandaag de eerste proefles een feit.
Om vier uur meldden we ons bij de gymzaal. Ik mocht kijken, erg leuk om de kleintjes bezig te zien. De groep werd in tweeën gesplitst, de grotere/meer ervaren kinderen in de ene groep, de beginners/kleintjes gingen apart traptechnieken oefenen.

 Meester Mo begeleidde de andere groep. Doris vond het geweldig. Vrijdagmiddag mag ze weer. Eerst gaan we een paar keer meedraaien, als ze het echt leuk blijft vinden dan gaan we het officieel maken, inclusief pak.

Fietsenrekje

Gisteren zat haar eerste tand los en vanmorgen was hij er al uit! Tijdens het tandenpoetsen zei Doris oeps en gaf ze me een dotje schuim waar een piepklein tandje in verborgen zat.
Nadat ik de tand had afgespoeld hebben we hem in een doosje gestopt zodat ze deze trofee op school kon laten zien.
De tand naast het gat zit ook al een beetje los, het gaat snel nu!

Een gat in mijn mond!

 Het gat is "een raampje voor mijn tong". Zo had ik het nog niet bekeken maar ik vind het een leuke vondst.

Doris is wel in voor een geintje en poseerde gewillig voor de volgende foto:

Een echt fietsenrek!