vrijdag 31 december 2010

Sleetje rijden

De sneeuw is nu bijna verdwenen maar wat is de eerste week van de kerstvakantie goed geweest voor sneeuwpret! We hebben geen sneeuwpop of iglo gemaakt maar Doris is wel met de slee in de weer geweest. Het is nog de oude slee van Hendrik-Jan en we hebben hem 5 december meegekregen omdat hij bij mijn schoonouders toch werkloos in de schuur hangt.
En sinds het manifestatieveld achter ons huis is omgetoverd tot playground is er ook een "bult", gemaakt van afgegraven grond voor diezelfde playground. Vroeger hadden wij in Almelo net zo'n bult, die we liefkozend de PH-Bult noemden, naar de voetbalclub die de velden achter de bult had liggen.
De nieuwe bult is wat hoger en steiler dan de PH-Bult in mijn herinnering was.
We zijn heel wat keren wezen sleetje rijden, ik heb zelf ook nog een poging gewaagd, ging lekker snel!
Hendrik-Jan heeft er al eerder over geschreven, kijk maar. Ook met filmpje. Goed te zien dat de sneeuw daar nog erg vers is, het glijd een stuk minder snel!
Doordat er al heel wat gegleden was was de helling glad geworden. Lekker voor de afdaling maar het werd wel moeilijk om naar boven te klimmen. Het gebeurde dan ook regelmatig dat Doris onderweg naar boven uitgleed en samen met de slee naar beneden kwam schuiven.
Op de slee gezeten ging het heel wat sneller, ik moest regelmatig opzij springen om een aanstormende Doris te ontwijken.
Ook Babybor (zonder n....) moest mee en samen met Doris de heuvel af.

maandag 6 december 2010

Heerlijk avondje

Ok, in ons geval een heerlijk middagje. Vlak voordat we naar Veenendaal vertrokken zagen we Sinterklaas en zijn Pieten aan de overkant van de gracht lopen, op bezoek bij de overburen.
We kwamen al glibberend aan en zagen voor de deur de slee van opa en oma staan. Die mochten we meenemen zodat we eindelijk kunnen sleeën als er weer sneeuw ligt. Aan de prut die er nu nog ligt is geen eer te behalen.

Toen de bel ging en we de deur opendeden was er niemand.  Maar wel zakken vol met pakjes. Doris heeft de galerij nog afgespeurd maar Piet was alweer op weg naar het volgende adres.

Het binnenbrengen van de pakjes

Doris mocht, als hulppiet, zorgen voor de verdeling van de pakjes. En dat heeft ze prima gedaan, ze had een goed tempo en iedereen kreeg de pakjes die voor hem/haar waren.
De stoombootsurprise is ook nog voor Doris!

Een gedicht van Sint voor Doris. Spannend hoor!

Wat zou er in zitten??

Het zwembad waar ze om gevraagd had. Dank U Sinterklaasje!
Natuurlijk wilde ze meteen met het zwembad spelen maar dat vonden we nu niet zo handig met een kamer vol mensen. 's Avonds hebben we het nog in elkaar gezet en heeft ze even droog kunnen oefenen.
De volgende ochtend hebben we water in het zwembad gedaan en kunnen de poppetjes echt van hun tropische zwemparadijs genieten. Eerlijk gezegd krijg ik het koud als ik er naar kijk, zeker met die sneeuw en kou buiten.
Lekker badderen.

Ze is de hele ochtend al lekker aan het spelen met dit waterfestijn. De Legodoos die Sinterklaas ook heeft laten bezorgen laten we nog maar even dichtzitten. Eén ding tegelijk.

woensdag 1 december 2010

Slechthorend

Doris heeft al een tijdje last met haar oren, ze hoort niet echt goed. Ze heeft nu twee keer oorbuisjes gehad en dat heeft een gunstig effect gehad op haar oorontstekingen, ze heeft minder last van vocht achter het trommelvlies. De verwachting was ook dat het gehoor dan weer goed zou zijn.
Maar we hadden nog steeds het idee dat ze het niet altijd even goed hoorde. Gisteren is daar de definitieve bevestiging op gekomen, na de zoveelste test bij het Audiologisch Diagnostisch Centrum. Ze heeft ook gehoorverlies vanuit het binnenoor, de trilhaartjes in het slakkenhuis werken niet zo goed als ze zouden moeten doen. Hier kan ze niet overheen groeien en ze zal altijd slechthorend blijven.
Ze krijgt hoorapparaten en tests in hoeverre ze een achterstand heeft opgelopen. Eventueel krijgen we ook ambulante hulp op school (rugzakje) zodat ze op haar eigen basisschool kan blijven. Dat ziet er tot nu toe wel gunstig uit, gelukkig wel anders zou ze iedere dag naar Amsterdam moeten om naar school te gaan.
Het gekke is dat we het eigenlijk wel verwacht hadden maar als het zo wordt bevestigd en hardop uitgesproken komt het toch als een klap. Vooral gisteren was ik er heel verdrietig van, mistte toen mijn moeder ook heel erg omdat dit niet meer met haar kan delen.
Vandaag zie ik het wel weer wat zonniger in maar er gaan nu wel veel dingen op zijn plek vallen, zoals het door alles heen slapen. Je kan een kanon naast haar bed af laten gaan maar ze slaapt dan rustig door.
En vanmorgen was ik er nog even bij toen alle kleuters en groep 3 in de middenruimte zaten voor het Sinterklaasverhaal. Ik zag duidelijk dat een groot deel langs haar heen gaat en eerlijk gezegd breekt dan wel je hart een beetje... Gelukkig heeft ze een juf die het allemaal goed opvangt en we zitten in het goede traject dus hopelijk gaat ze het nieuwe jaar beter horend in.