Naaimachinepech

Ik ben twee truien aan het maken, één voor Doris en één voor haar vriendinnetje, beiden van dezelfde stofjes maar gespiegeld in kleuren.
Vanmiddag ging ik de bandjes vastnaaien, leuke steek geselecteerd. Eerst met blauw en toen de andere trui met groen. Groene garen ingeregen en.... "verwijder opgehoopt garen onder de steekplaat". Huh? Ik heb niets gemerkt van ophopingen. Maar goed, de steekplaat los, niets te zien. Toch maar even een kwastje er doorheen gehaald, er zat wel een beetje stof. Steekplaat weer terug, spoeltje erin, stof onder het voetje, druk het pedaal in,"verwijder opgehoopt garen onder de steekplaat".
Ik heb alle handelingen nog een keer doorlopen met hetzelfde resultaat. Ik kon geen millimeter meer naaien.
Vanmiddag samen met Hendrik-Jan en Doris naar de dealer, Hendrik-Jan had de machine achterop de fiets.
Bij de dealer meteen gekeken en geprobeerd. Maar ook hij kon niets vinden.
De machine gaat nu naar het servicecenter, hopen dat ze daar weten hoe ze het op moeten lossen. Gelukkig heb ik nog garantie!

Mijn reservemachine

En gelukkig heb ik nóg een naaimachine. Dus ik kan gewoon verder met de truien.

De hoortoestellen zijn er!

Dinsdag 4 januari was het zover, Doris' hoortoestellen werden voor het eerst afgesteld bij het Audiologisch Centrum in Almere. We gaan nu een wenperiode in van een paar weken waarin ze iedere dag een stukje langer haar toestellen in moet houden. 1 Februari moeten we weer terugkomen en dan wordt er gekeken hoe het ging, of er problemen waren, wat de veranderingen zijn of juist niet. Ook zullen er dan wat testen worden gedaan en worden de apparaten opnieuw afgesteld.
Nu zijn ze heel zacht afgesteld, om de overgang zo soepel mogelijk te laten verlopen en het wennen makkelijker te maken.
Doris vond het allemaal heel spannend en ik ook moet ik toegeven.
Ik heb wat momenten gefilmd om zo een beeld te schetsen hoe het er aan toe gaat tijdens het afstellen.
Ook leuk om te zien hoe een 5 jarige meer interesse heeft in de doosjes dan in het technische verhaal. En geef haar eens ongelijk!
Ze was wel heel geïnteresseerd in de uitleg over de batterijtjes en kon ook zonder problemen een batterijtje plaatsen. Dat het hoortoestel met de Rode stip voor het Rechteroor is en die met de bLauwe voor het Linkeroor, dat zei haar niet zoveel, net als het afstellen met de computer.

Het slangetje van het rechter toestel was iets te lang maar dat was met de knip van een schaar opgelost. Daarna kwam het grote verbazen, Doris trommelde op de tafel en ritselde met een papiertje, ze had de grootste pret. "Hoort raar mama!" riep ze. Ze werd er spontaan druk van en kon geen genoeg krijgen van het rare geluiden maken.

Het is wel een drukke bedoening achter het oor

Thuis wordt er flink geoefend, door mij met het indoen van de toestellen en door haar met horen.
Gisteren liep ik door de kamer en ze ontdekte een nieuw geluid: "Mama, als je loopt hoor ik je broek!" Zo wordt iets heel gewoons toch heel bijzonder.